Afirmacje i programowanie umysłu

[mrO]

Witam,
Chciałabym zmienić swoje przekonania programowaniem. Nie wiem jak je zastąpić jaką afirmacją, pomóżcie strasznie mi przeszkadza takie myślenie blokuje przez to źle się czuję. Oto moje przekonania:
- Jak zaczynam się spotykać z facetem jest cudownie na początku wszystko ładnie pięknie później on traci mną zainteresowanie cały czas myślę że może znajdzie sobie kogoś lepszego ciekawszego ode mnie że mnie nie pokocha albo tylko spotyka się ze mną dla seksu.
- Jak się nie odzywa to zaraz myślę że mu nie zależy...
- Jak jestem w związku to myślę że mu się ze mną nudzi i zaraz się znudzi i mnie zostawi...pojebane to jest
Wydaje mi się że nie mam niskiego poczucia własnej wartości tak się dzieje w przypadku gdy mi na kimś zależy...

Oto i twoje przekonania, brawo. Poważnie, szczerość jest piękną sprawą. Więc jak najbardziej szczere gratulacje.
Bardzo ułatwiłaś sobie sama rozwiązanie swojego "problemu". Wiesz już gdzie leży problem. Wykonałaś najtrudniejszą, ale zarazem najprostszą na swój sposób rzecz. W książce "Potęga Teraźniejszości" autor wspomina o sytuacji "bycia w bagnie/ruchomych piaskach". Szarpanie się z tym "na siłę", próbowanie wyjście z bagna/ruchowym piasków jak i twojego problemu spowoduje to że po prostu utniesz bardziej. Pomyśl o tym, brzmi logicznie prawda ?
No dobrze, jesteś w bagnie(otoczona swoimi przekonaniami). Zaakceptuj ten fakt, pomyśl nad tym i zastanów się jak możesz to zmienić. W jaki sposób możesz na tym popracować. Nie wyrywaj się na siłę aby wszystko zmienić już dzisiaj, za tydzień, za miesiąc. Mimo że spotkasz się wieloma prostymi i łatwymi do poradzenia/napisania radami, polub swoje bagno.
Kiedy już zaakceptujesz fakt że znajdujesz się w bagnie i wiesz czym ono jest, postanów z niego wyjść.
Dosłownie, wyjdź z niego nie myśląc o nim.
Pewnie pomyślisz/pomyślicie gdzie tutaj rada ? Gdzie rozwiązanie problemu, gdzie technika? To rada która jest techniką w rozwiązywaniu takich problemów.

[Scarlett]

Moim zdaniem szukasz rozwiązania problemu nie z tej strony od której powinnaś. Twoim głównym problemem może być brak miłości do samej siebie, co jest podstawą samorozwoju i tego co wzniośle nazywa się "prawem przyciągania" (i we wszekich innych niuejdżowych zagadnieniach). Jeśli kochasz sama siebie to jesteś miłością. Jeśli jesteś miłością to wysyłasz wibrację miłości. Jeśli wysyłasz wibrację miłości, to zgodnie z zasadą PP, czyli "podobne przyciąga podobne", przyciągniesz swoje pragnienia zgodne z wysyłaną wibracją. Jeśli Twoim pragnieniem jest związek w miłości to z wibracją miłości przyciągniesz taką relację. Jak widzisz, cała podstawa tkwi w miłości do samej siebie. Skąd się biorą przekonania o których piszesz? Z braku takiej miłości. To wytwarza w Tobie lęk. Lęk przed odrzuceniem, odejściem, brakiem miłości. Jeśli tego się boisz to znaczy, że tego nie masz, a jeśli nie masz to potrzebujesz. A pragnienie to nie potrzeba. Popracuj nad miłością do samej siebie, a nie będziesz miała podstaw do takich obaw. Często kiedy piszę komuś o miłości do samej siebie to ta osoba potrafi się oburzyć, bo jest przekonana, że tę miłość w sobie ma. No w zdecydowanej większości to bardzo wątpliwe.

Jest też druga opcja. Choć Ciebie ona może nie dotyczyć, bo przyznałaś w poście, że masz w sobie ten lęk. Ale tak pro forma napiszę o tej drugiej opcji dla być może innych osób z podobnym problemem. Otóż jeśli ktoś nie ma takich obaw i lęków jak Ty, ale też spotykają go takie sytuacje, a kocha siebie i czasem tylko zastanawia się skąd to się bierze, to odpowiedź może być w tym, że ci ludzie to dla niego jakaś lekcja. Sama miałam sporo takich przypadków. Na pozór fajnych związków, które kończyły się tak jakby ktoś zabrał mi spod tyłka krzesło w chwili kiedy jadłam.
„Wierzę, że wszystko dzieje się po coś. Ci, którzy mnie najbardziej skrzywdzili, to byli moi najwięksi nauczyciele. Ci, którzy mnie oszukali, nauczyli jak nie być oszukiwaną i jak się nie dać oszukać po raz drugi. I również jak nie krzywdzić innych.”

[Angel]

Nie wiem czy kocham siebie wydaje mi się że tak,przeszkadza mi co nieco w sobie ale i tak uważam że jestem mega chcę dla siebie jak najlepiej i jak widzę , że ktoś mnie oszukuje lub próbuje wykorzystać to rezygnuje z tego. Czy pokochanie siebie sprawi, że lęki znikną? Ten lęk pojawia mi się tylko w tym przypadku kiedy wiem że z Tą osobą chciałabym już być jak miałam to uczucie że to to. Może mam jakieś przekonanie że nie zasługuję na czyjąś miłość? Tej właśnie wyjątkowej osoby... Na to by mnie ktoś pokochał ? bo teraz jak myślę to chyba z drugiej strony nie odczułam żeby ktoś mnie kochał naprawdę...każde zachowanie analizowałam brałam pod lupę i zaczęłam się skupiać nad tym co mogłoby świadczyć o braku miłości i zawsze powtarzałam "gdyby mnie kochał to postąpiłby inaczej" gdyby mu zależało zachowałby się inaczej"i zawsze było coś...chyba wtedy powinnam się skupić sama na sobie a nie rozkminiać...to czego się chce a nie to czego się nie chce ale nie potrafię jak mnie to gówno dopada...
Też rozmowa z ludźmi którzy nie mają takiej świadomości jak działa prawo przyciągania nie interesują się tym mówią że "świat nie na tym polega" " nie ma czegoś takiego" "patrz jak on się zachowuje" stąd moje analizy i branie wszystko pod lupę" zawsze robię to co mi podpowiada wewnętrzny głos choć może pewne rzeczy są spontaniczne i mało logiczne to muszę być wierna sobie choćby nie wiem co...

[Scarlett]

Miłość do siebie to nie uważanie, że jest się fajnym, ładnym itp. To coś więcej. To darzenie samej siebie tym, czym darzysz tego faceta, to bycie dla siebie na pierwszym miejscu, to nie myślenie dlaczego on Cię zostawia a świadomość, że lepiej że Cię zostawia skoro nie potrafi docenić takiej babeczki. Masz na forum wątek pt. "Pokochaj siebie". Poczytaj go uważnie.
Kiedy pokochasz siebie przestaniesz się zastanawiać nad tymi lękami. W ogóle nie będziesz zwracać na to uwagi. Na razie myślę, że lubisz siebie, ale do kochania jest jeszcze droga. Poczytaj o tym i popracuj

[Born1975]

zawsze robię to co mi podpowiada wewnętrzny głos choć może pewne rzeczy są spontaniczne i mało logiczne to muszę być wierna sobie choćby nie wiem co...

I to może być błąd. Bo czym jest ten wewnętrzny głos? Każdy człowiek ma ileś "psychicznych części" w sobie-takich właśnie głosów Taki głos to może być głos nas samych, gdy byliśmy dziećmi, może być to głos rodzica, albo kogokolwiek innego. To o czym piszę to czysta psychologia, a nie jakaś ezoteryka.

Więc musisz się zastanowić czyj to jest ten wewnętrzny głos. On nie chce źle dla Ciebie, ale patrzy z własnego punktu widzenia. Inna rzecz, że "głosy" w naszej głowie mogą się wzajemnie zwalczać. To który w danym momencie jest górą zależy od wielu czynników takich jak emocje, przekonania itp. Ale to Ty ostatecznie decydujesz co chcesz zrobić. Nie zawsze będzie to proste. Załóżmy, że przemawia do Ciebie głos małego i skrzywdzonego w jakiś sposób dziecka (oczywiście tym dzieckiem jesteś Ty sama z przed lat). Takie wewnętrzne dziecko czegoś tam chce. Ale okoliczności się zmieniły i Ty jako dorosła już osoba chcesz czegoś innego. To czego chce to dziecko jest nieracjonalne. Ale ono nie zrezygnuje samo z siebie. Trzeba więc z nim porozmawiać, albo zaspokoić jego potrzebę.
Czasem może być potrzebna pomoc kogoś doświadczonego, bo sami nie wiemy jak sobie poradzić. Oczywiście zanim sie wybierzemy do jakiegoś fachowca, to można a nawet trzeba spróbować poradzić sobie samemu. I teraz uwaga: ponad 90% psychologów poszło na psychologie, bo te osoby miały problemy same z sobą i myślały, że studiując psychologie pomogą sobie. Generalnie odradzam psychologów,no chyba że faktycznie jest to ktoś, kto wie co robi. Podobnie zresztą jest w przypadku samozwańczych coachów wszelkiej maści. Więc zanim się zdecydujesz na pomoc innej osoby, to sprawdź jakie wyniki mają jej podopieczni.

[jaskier]

bo teraz jak myślę to chyba z drugiej strony nie odczułam żeby ktoś mnie kochał naprawdę...każde zachowanie analizowałam brałam pod lupę i zaczęłam się skupiać nad tym co mogłoby świadczyć o braku miłości i zawsze powtarzałam "gdyby mnie kochał to postąpiłby inaczej" gdyby mu zależało zachowałby się inaczej"i zawsze było coś...chyba wtedy powinnam się skupić sama na sobie a nie rozkminiać...to czego się chce a nie to czego się nie chce ale nie potrafię jak mnie to gówno dopada...
Też rozmowa z ludźmi którzy nie mają takiej świadomości jak działa prawo przyciągania nie interesują się tym mówią że "świat nie na tym polega" " nie ma czegoś takiego" "patrz jak on się zachowuje" stąd moje analizy i branie wszystko pod lupę"

Ja dorzucę swoją psychologiczną cegiełkę - odpuść sobie rozkminy, co ktokolwiek by zrobił, gdyby Cię kochał, bo póki co to nawet nie jest do końca pewne, czy gdyby babcia miała wąsy, to by była dziadkiem, a co dopiero uczucie tak skomplikowane jak ziemska miłość! No i nie zapominaj, że każdy jest inny i ma inne potrzeby - dla Ciebie, dowodem jego miłości będzie wypranie skarpetek (wszystko jedno czyich ), a on może będzie pewny, że go kochasz dopiero jak mu ofiarujesz kwiaty...

[Świetlista]

Pytanie mam ...Tyczy pracy ...Skoro mam określić dokładnie jaka ma być (i to jestem w stanie zrobić) natomiast za cholerę nie czuje miasta w którym mogłaby być (a jestem otwarta na wszystko) to jakiego sposobu byście użyli? Nie mam czegoś takiego że "ciągnie" mnie atmosfera jakiegoś miasta. Obecna praca jest super blisko mieszkania , za gruba kasę natomiast przestałam się w niej rozwijać i nie pasuje do wibracji osób tutaj,choć jestem lubiana. Jak to ugryźć?

[jaskier]

A trzeba koniecznie sprecyzować miasto? Przecież to z samą pracą ma niewele wspólnego... Mi się wydaje, że to należy określić, kiedy ma konkretne preferencje, ale jeśli Ci wszystko jedno...?

[Slonce]

Zawsze możesz afirmować pracę w miejscu, które lubisz i, w którym czujesz się dobrze. Nie musisz konkretnie określać miasta - tym bardziej, że do żadnego Cię nie ciągnie

[streetsoflove]

Od ponad miesiąca słucham kilku nagranych afirmacji podczas snu. Jedna z nich odnosiła się do otrzymania określonej kwoty pieniędzy co by sfinansować fantastyczny urlop w cudownym miejscu. I bach. Wszystko to dostałam. Urlop zacny:D A co do pozostałych afirmacji co rusz otrzymuje sytuacje, które utwierdzają mnie w nowych przekonaniach. I siedzę z rozdziawioną gębą, bo to co kiedyś było dla mnie abstrakcją dziś jest na wyciągnięcie ręki.
Od dawna słucham afirmacji, małymi partiami na dany temat. Czasami biadoliłam sama do siebie,że niby tyle słucham a tu nic a wychodzi na to,że coś się w końcu 'przepchało' i dostrzegam te wszystkie małe zmiany, które doprowadziły mnie do tego miejsca, w którym jestem teraz.