Pochwalę się swoim sukcesem na tym polu
Jakiś czas temu przytyło mi się tak z 7kg, co sprawiło, że nie czułam się już atrakcyjnie i przestałam się podobać sama sobie. Postanowiłam to zmienić i zastosować się do zasad z 1-ego postu. I to naprawdę działa !!! Do wymarzonej wagi zostało mi 1,5kg, do wymarzonych obwodów po 1 lub 2 cm! Więc już prawie meta przede mną.
A teraz po kolei co robiłam:
1.
Wróciłam do uprawiania sportów. I to nie jest tak, że ćwiczę dlatego, że mam wpisane w łepetynie, że MUSZĘ SCHUDNĄĆ ani też, że jeśli nie zrobię danego dnia treningu, to od razu PRZYTYJĘ. Nic z tych rzeczy, ja po prostu robię to dla przyjemności i jak sobie daję wycisk, to sprawia mi to radość.
2.
Przestałam obsesyjnie patrzeć na to, co jem. Co prawda mam regularny tryb – 4 posiłki dziennie, piję głównie wodę, ale tak było od zawsze. Teraz jeśli mam ochotę na chipsy, czekoladę, ciasto, to po prostu wsuwam i nie mam z tego tytułu wyrzutów sumienia. Dbam tylko, żeby nie jeść gotowych śmieci ze słoików itp.
3.
Utrwaliłam sobie w głowie przekonanie, mogę jeść co chcę a moje ciało pozostanie szczupłe. Do tej pory jak zjadłam czeko (a kocham czekoladę!!!), to biłam się za to w myślach, bo przecież przytyję w ciągu nocy 2kg. Totalnie wyluzowałam w tym temacie i za każdym razie błogosławię każdy słodki kąsek, który przechodzi przez moje gardło i cieszę się z tego
4.
Napisałam list do Wszechświata, gdzie nakreśliłam jaką dokładnie chcę mieć wagę i jakie dokładnie chcę mieć obwody w łydce, udzie, biodrach, talii i na brzuchu. Uśmiechałam się wtedy do siebie, był to dla mnie niezły fun
5.
Zwizualizowałam sobie kilka razy dokładnie to, co było napisane w 1 poście. Mianowicie to, że stawałam przed lustrem w bieliźnie i zachwycałam się swoim ciałem od góry do dołu i czułam za nie wdzięczność! Po tej wizualizacji następowała kolejna, podczas której mierzyłam się centymetrem i miałam dokładnie takie obwody, jakie chciałam mieć. I trzecią wizją było to, jak spotykam kogoś w pracy i ten ktoś mi mówi, że schudłam i tak pięknie się teraz prezentuję. I faktycznie już kilka razy usłyszałam w pracy, że zeszczuplałam
6.
Zastosowałam technikę z książki „Psychologia odchudzania”. Polega ona na tym, że wyobrażamy sobie, że masujemy swoje ciało od czubka głowy do palców u nóg i zrzucamy z siebie całą zbędną tkankę tłuszczową. Zrobiłam to kilka razy, więcej mi się nie chciało
7.
Akceptacja, miłość do siebie samej. Mi to przyszło po jakimś czasie tak na serio zacząć się sobie podobać i zaakceptować swoją figurę. Cieszyć się z tego, jak się wygląda. Często głaskałam sobie swój brzuch i mówiłam do siebie, że jest śliczny a ja wyglądam super.
8.
Poczucie, że cały proces się dzieje, że tkanka tłuszczowa mi się zmniejsza właśnie w tym momencie, że moje upragnione ciało już do mnie idzie. I to, że ja na to zasługuję i tak będzie. Wiara, że to da się zrobić.
Efekt? Teraz uważam, że wyglądam świetnie i lada moment dojdę do celu
Teraz codziennie wieczorem przeglądam się w lustrze i już tak bez wizualizacji na serio patrzę na siebie i czuję ten zachwyt.
P.S. Nie wiem jak to się dzieje, ale jak chodzę, czy stoję, to aż czuję tak fizycznie, namacalnie jak w środku tworzą mi się mięśnie brzucha tak jakby faktycznie cały czas coś pracowało nad moim celem
Uff, rozpisałam się.
. Gdybym skorzystał z Twoich rad i instruktora, na pewno byłyby efekty, ale to jest wg mnie koncentrowanie się na problemie zewnętrznym. Prawdziwe źródło problemu tkwi wewnątrz mnie, tak ja uważam. 
dziękuję 
bez Twojego postu tak naprawdę nie poszłabym dalej tylko bym się zastanawiała co robię źle i pewnie nic bym nie wydumała 
oj składnia ssała 
ale najważniejsze, że pomógł, a taki był cel